MIJN VERHAAL
Mijn naam is Jelleke Rijken. Ik heb een hele leuke man waar ik mijn leven mee mag delen en samen hebben wij een heerlijke zoon.
Ik werk als kinder- en jongerencoach, ik masseer en schrijf kinderboeken.
Met veel plezier heb ik 23 jaar voor de klas gestaan maar met daarnaast een gezin, een coachings- en massagepraktijk en kinderboeken schrijven werd het tijd om een keuze te maken. Ik besloot om te stoppen met kinderen te onderwijzen op school om zo kinderen te kunnen begeleiden in wie zij zijn.
Ik laat kinderen hun kwaliteiten inzien. Geef nieuwe vaardigheden mee en ga oplossingsgericht met ze aan de slag. Ik vergroot hun zelfbeeld en vertrouwen zodat ze met een goed gevulde rugzak hun weg verder kunnen vervolgen en ze weten dat ze terug kunnen vallen op zichzelf in elke situatie. Meer over wie ik ben en waarom mijn hart ligt bij het begeleiden van kinderen, jongeren, ouders en andere volwassenen, is hieronder te lezen.
01
Hoe uit een groot verlies iets moois kan ontstaan
Op 9 jarige leeftijd heeft mijn vader zijn leven hier op aarde beeindigd. Vanaf dat moment verdween er, naast het opgroeien in een gezin met beide ouders, mijn onbevangenheid. Het kind zijn was verdwenen en ik voelde mij voor veel teveel dingen verantwoordelijk. Gevoelsmatig heeft dit alles een grotere impact op mij gehad dan ik toen kon realiseren. Velen jaren later liep ik volledig vast en kwam in een flinke depressie terecht.
Ik stond op het punt mijn vader te volgen maar iets in mij wist dat ik hulp moest zoeken. Hulp die bij mij zou passen.
02
HULP ZOEKEN
Ik liep bij een psycholoog en haptonoom om weer grip op mijzelf te krijgen. Dit lukte niet in de mate waarin ik dit wilde. Zo ben ik terecht gekomen bij een, voor mij, geweldige coach die mij nieuwe inzichten gaf en tot op het moment van vandaag nog steeds geeft. Inzichten om te zien wie ik ben; los van vervormingen en/of dogma’s. Naast inzichten heb ik, meer gecontroleerd leren voelen. Dit voelen heb ik jaren willen uitschakelen. Mijn gevoel kan zo overweldigend zijn dat ik mijzelf erin verlies. Deze (over)gevoeligheid is een rode draad door mijn leven. Zonder deze (over)gevoeligheid zou ik niet zijn wie ik nu ben. Ik heb geleerd dit stuk van mijzelf te accepteren en te omarmen. Dit stuk is mijn kracht maar ook mijn zwakte. Vanuit dit gegeven ben ik mij gaan ontwikkelen. Het is een weg geweest van vallen en opstaan, van stappen vooruit en passen achteruit.
Nog steeds leer ik dingen over mijzelf en verwacht dit tot mijn dood te blijven doen. Mijzelf leren kennen is een verrijking maar niet altijd een makkelijk proces. Het is een proces van loslaten. Van afscheid nemen van het oude en het nieuwe durven te ontvangen. Het is mijn weg van overleven naar leven. En uit de grond van mijn hart kan ik zeggen; wat ben ik blij dat ik die weg op ben gegaan.
03
VERLOREN VOELEN
Als kind heb ik mij verloren gevoeld en was ik naar iets op zoek buiten mijzelf. Deze verlorenheid heeft mij wel gebracht waar ik nu ben en het mooiste compliment dat ik van een kind kan krijgen is de opmerking; Jij begrijpt mij”.
Door begrepen te worden ontstaat er een basis van veiligheid van waaruit je kunt delen en groeien. Mijn doel is iedereen die de praktijk binnen loopt deze veiligheid te geven. Je het vertrouwen te geven dat je goed bent zoals je bent en dat niets gek is. Vanuit dit stuk werk ik binnen mijn praktijk.