Ouders worden is samen het diepe induiken
Een kind krijgen, voor velen een wens die uitkomt, brengt naast vreugde ook de nodige veranderingen en wellicht ook uitdagingen met zich mee.
Voor mij een prachtige tekst van de Libanees- Amerikaans schrijver en kunstschilder Kahlil Gibran;
“Je kinderen zijn je kinderen niet. Ze zijn de zonen en dochters van ’s levens hunkering naar zichzelf. Ze komen door je, maar ze zijn niet van je. En hoewel zij bij je zijn, behoren ze je niet toe.
Jij mag hen geven van je liefde, maar niet van je gedachten, want zij hebben hun eigen gedachten. Je mag hun lichamen huisvesten, maar niet hun zielen, want hun zielen toeven in het huis van morgen, dat je niet bezoeken kunt, zelfs niet in je dromen. Je mag proberen hun gelijk te worden, maar tracht hen niet aan je gelijk te maken. Want het leven gaat niet terug noch blijft het dralen bij gisteren. Jullie zijn de bogen, waarmee je kinderen als levende pijlen worden weggeschoten. De boogschieter ziet het doel op de weg van het oneindige en hij buigt je met zijn kracht, opdat zijn pijlen snel en ver zullen vliegen. Laat het gebogen worden door de hand van de boogschutter een vreugde voor je zijn: Want zoals hij de vliegende pijl liefheeft, zo mint hij ook de boog die standvastig is.”
01
Spiegels
Kinderen zijn grote spiegels Kinderen kijken soms rechtstreeks in de ziel en reageren impulsief. Wij als volwassenen hebben misschien geleerd deze impuls te onderdrukken. Misschien uit angst voor de reactie van een ander of uit beleefdheid. Kinderen niet. Kinderen voelen iets wat niet goed voelt en reageren vrijwel direct.
Vaak is er binnen een gezin met meerdere kinderen er 1 die uitblinkt in het spiegelen. Andere kinderen spiegelen ook maar dit valt niet op omdat het gedrag door de ouder erkent wordt of niet als hinder ervaren wordt. Ouders kunnen soms met hun kinderen prima omgaan maar met 1 kind constant in een strijd terecht komen. Het kind is dan een grote spiegel voor de ouders. Wat je als ouder ook doet, het kind blijft soms het tegenovergestelde doen van wat jij het liefst zou willen. Of hoe lief je ook bent het wordt vaak verkeerd opgevat of altijd weer die strijd.
Het kan ook anders. Het kind wat bijvoorbeeld altijd ziek is, of een allergie heeft of die je niet kunt bereiken.
02
als ouder KUN je jeZELF LEREN KENNEN VIA HET GEDRAG EN WELZIJN VAN je KIND(EREN).
Ieder mens, ieder kind, wil gezien, gehoord en erkend worden. Dit zijn de grootste behoeftes van de mens. Niet naar een kind luisteren kan ervoor zorgen dat kinderen de toegang tot hun eigen kern gaan sluiten. Wat ouders merken is dat het kind niet bereikt wordt. Kinderen luisteren niet, maken weinig contact, zijn afwezig. De verbinding voelt verbroken.
Kinderen zijn een kei in blinde vlekken van hun ouders te spiegelen. We hebben als ouders de taak om deze helder te krijgen en hier zelf aan te werken. Hoe meer zelfkennis en hoe meer ruimte voor jezelf, hoe makkelijker het wordt om te luisteren naar je kind.
Systemisch krijgen wij van alles mee van onze ouders en voorouders. Door onze ogen hiervoor te sluiten leggen we een grotere (bal)last bij onze kinderen meer. Ik ben van mening dat als je als ouder eerlijk naar je kind durft te kijken en dit durft te vertalen naar jezelf je helder krijgt waar jij als ouder aan moet werken. Op deze manier kan de onbewuste ballast die jij hebt meegekregen en aan je kind, onbewust, hebt doorgeven je kind bewust op worden gelost. Door onze ogen te sluiten vergroten we het, ongewenste, gedrag van onze kinderen en creeren we onveiligheid in plaats van de veiligheid die we zo voor ons kind, en dus ook onszelf, wensen.
03
Hoe dan?
Vanuit een erkenning/ inzicht kun je verder. Zolang je het onbewust laat en het buiten jezelf zoekt zal er niets oplossen voor jezelf of je kind. Dit proces aangaan vergt moed. Het vraagt je om op afstand te kijken naar jezelf en je kind. Dit alleen doen is vaak erg lastig. Zoals al eerder vermeldt is dit vaak een blinde vlek. Door middel van coaching, of een massage, kunnen deze blinde vlekken helder gemaakt worden en daar waar jouw heling begint, begint ook de heling voor je kind.
Een hele toegankelijke manier die ik toepas is dat zowel de ouder als het kind zijn kwaliteiten en binnenwereld in kaart brengt door middel van een spel en daarna het tekenen van een schatkaart. Hier komen, naast mooie gesprekken, voor zowel het kind als de ouder inzichten uit voort waardoor stukken herkent en erkent bij elkaar worden. Vanuit een spel en plezier wordt er een veiligheid gecreert om te openen en te verbinden. Dit is een magisch proces tussen ouder en kind.
Als een kind een proces van verandering aangaat door naar een coach te gaan betekend dit ook dat ouders een proces aan zullen moeten gaan. Daar zit de oplossing; de groei. Als mens en als ouder.
Graag help ik jullie dit proces aan te gaan. Op naar de positieve verandering. Want alles wat je aandacht geeft groeit. En laten we daarom het positieve vergroten in plaats van in de schaduw van het negatieve of onbewuste te blijven leven.